Last Updated on april 19, 2022 by
Je zou kunnen denken dat deze column iets met Rusland en de sancties te maken heeft. Nee dus, dit gaat over ons eigen oligarch-gedrag; de makke van de marktwerking die in toenemende mate zich uit in (onbedoeld) hufterig gedrag. Misschien wel mede de oorzaak van de shit waar Europa nu inzit. Want weet je nog? Een stukje van een bloemkool is een bloemkooltje op zich, of wel de pot verwijt de ketel…
Je leest het dus goed, deze column gaat over Tupperware 2.0. Ik doel niet op de, volgens mij inmiddels ter ziele gegane, plastic bakjes firma, maar over het door hen ‘uitgevonden’ fenomeen netwerkmarketing en de leef- en systeemwerkelijkheid.
Aanleg van glasvezel als voorbeeld
Deze vernieuwde vorm van slimme netwerkmarketing (vandaar 2.0) werd recent ‘over mij uitgerold’ door een glasvezelleverancier die op grote schaal landelijke gebieden verleidt tot het laten aanleggen en het daarna exploiteren van glasvezelaansluitingen. Deze organisatie is super strak doordacht én georganiseerd om in zo kort mogelijke tijd zoveel mogelijk mensen te verleiden tot het afsluiten van een abonnement.
– Voorop gesteld: ik hoop ooit mee te maken dat marktwerking niet overal een antwoord op is. Vooralsnog is dat niet het geval en is marktwerking soms onwerkelijk onwerkbaar. –
Zo kan het zijn dat een superbelangrijke glasvezelinfrastructuur (ik durf dit te zeggen met de corona nog in ‘t achterhoofd) – misschien wel belangrijker dan ons wegennet – aan de markt wordt overgelaten. Glasvezel is voorwaarde voor zo’n beetje ‘alles’ in de toekomst (als ik de ‘ICT-gelovigen’ mag geloven).
Regel samen wat je beter samen kan doen
Als je na het lezen denkt: ‘Wat is hier mis mee?’ Grote kans dat je, in een door mij veel gehanteerde test over drijfveren, ‘resultaat’ (weergegeven met de kleur oranje) als belangrijkste waarde hebt. Zo niet, dan is er een grote kans dat je denkt: ‘Mooie slimme marketing.’ Maar denk je: ‘Waarom doen we dit niet samen? Bijvoorbeeld via de overheid, dat doen we met wegen toch ook?’ Dan test je groen (harmonie) of geel (synergie of duurzaamheid) in de test. De vraag ten aanzien van glasvezel geldt overigens ook voor de andere infrastructuren, zoals het vervoer van pakketjes, energie, etc. Voor groen/gele mensen kan een logische oplossing soms in het verleden liggen. Er was bijvoorbeeld ooit een gratis geldinfrastructuur en er waren gemeentelijke energiebedrijven. Back to the past zou ik zeggen. Kunnen we niet beter samen regelen wat we beter samen kunnen doen (zie mijn eerdere blog over polariteiten management).
Terug naar de glasvezelaanleg in ons dorp: Wat een gotspe! Twee aanbieders die nu al ruzie maken over wie waaraan mag leggen en een derde en vierde aanbieder zitten al klaar op het vinkentouw. Er ligt rond ons dorp al glasvezel voor de buitengebieden, maar dat mag niet gebruikt worden door partij X, dus wordt er opnieuw gegraven. En na twee jaar verplichte graafrust komt er weer een nieuwe aanbieder. Als we dit met onze straten zouden doen dan zou De Streekweg niet meer aan sluiten op de Oude Dijk omdat de een door Bedrijf A zou zijn aangelegd en de andere door Bedrijf B. Trouwens, wij zouden dan waarschijnlijk in ons gebied teruggaan naar zandpaden, want ‘buiten wonen’ heeft natuurlijk ook marktconsequenties: het kan niet uit om…
Conclusie
Door de (excessen van) marktwerking werken we allemaal mee aan het creëren van onze eigen oligarchen (met dank aan Paulien Cornelisse). We noemen ze slimme zakenlui en belonen ze met een eervolle vermelding in de Quote 500.
Nou ja, allemaal klein leed in relatie tot Oekraïne. Daarom organiseren we nu in onze omgeving een warm welkom voor de mensen die gevlucht zijn voor dit vreselijke Middeleeuwse geweld. En nu maar hopen dat we deze vluchtelingen wel mogen vestigen in ons kleine dorp en niet zoals met de Syriërs toen we te klein en te ver weg bevonden werden…. (zie mijn blogs uit december 2014, augustus 2015 en april 2016 over in ieder dorp een huis voor een vluchtelinggezin).