Let it Go

Last Updated on november 25, 2018 by Adriaan de Man

[vc_row][vc_column width=”3/6″][dfd_info_box title=”Adriaan de Man” subtitle=”” main_content=”” read_more=”box” icon_type=”custom” main_style=”style-2″ main_layout=”layout-2″ link=”url:https%3A%2F%2Fwww.pentascope.nl%2Fwie-zijn-wij%2Fadriaan-de-man|||” undefined=”” icon_size=”60″ border_radius=”30″ title_font_options=”tag:div” icon_bg_size=”60″ hover_border_radius=”60″ background_color=”#ffffff” hover_background_color=”#ffffff” icon_image_id=”21555″ tutorials=””][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”20″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″][vc_column_text]

Laatst viel mijn aandacht op een bericht over een oud-militair die door het zingen van ‘Let it go’ uit een paniekaanval raakte. Tijdens de finale van het tennis dubbelspel bij de Invictus games (een soort Olympische Spelen voor veteranen van militaire missies) herbeleefde deze veteraan zijn oorlogstrauma vanwege een op dat moment laag overvliegende helicopter. Zijn tennispartner (ook een veteraan) stond hem bij, troostte en knuffelde hem, aldus het bericht. En door samen ‘Let it go’ uit de Disney film ‘Frozen’ te zingen lukte het de man om weer uit zijn paniek en in de huidige realiteit terecht te komen.

 [/vc_column_text][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”20″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″][vc_column_text]

Waarom triggerde dit bericht mij?

Bij militairen denk ik in eerste instantie niet aan knuffelen en troosten, meer aan stoere mannen die vooral hun kracht en niet hun gevoelens (durven) tonen.
Ook was mijn dochter als ‘guppy’ een groot fan van de Disney tekenfilms en daarbij ook ‘Frozen’. De Disney DVD’s maakten bij ons overuren in de DVD-speler en de liedjes werden met of zonder film luidkeels (mee)gezongen door haar en haar jongere broertje. Ze zijn nu beide in de puberleeftijd met vaak een koptelefoon op en zo’n bericht triggert bij mij dan weer een gevoel van zekere weemoed aan die tijd.

Wat is ook alweer de boodschap van ‘Let it go’

Voor de mensen die de film niet gezien hebben of het niet meer precies herinneren, hierbij nog even de setting van het lied. In de film vormt het liedje het sein van het vertrek van koningin Elsa. Door een ruzie met haar zus is in het koninkrijk bekend geworden dat ze toverkrachten bezit waarmee ze alles in sneeuw en ijs kan veranderen. Die ruzie maakt ook dat ze haar magische krachten vanwege de emoties niet meer in de hand heeft waardoor alles in haar omgeving verandert in sneeuw en ijs. Men ziet in haar een ‘boze heks’ en ze vlucht (wordt verjaagd) uit haar kasteel. Ze zingt dan het lied ‘Let it go’, en je ziet haar hele omgeving veranderen in een winterlandschap. Het lied verhaalt dat ze alles heeft geprobeerd om ‘voor het goede’ haar geheime magische krachten verborgen te houden en het onvermijdelijke tegen te houden. En nu dat het gebeurt laat ze dan maar vrij, trek het je niet aan wat anderen zeggen en vroegere angsten hierover houden haar niet meer tegen. Het is tijd om te zien wat zij kan doen, haar grenzen doorbreken; er is geen goed, geen fout, er zijn geen regels meer voor haar, ze is vrij!

Hoe vertaal ik dit voor mijzelf?

Voor mij persoonlijk, als iemand met een zekere neiging naar perfectionisme en controle willen houden, voelt zo’n vorm van vrijheid door los te laten en de situatie niet meer (geheel) onder controle te hebben eng. In mijn gedachten moet het namelijk altijd beter en/of spannender. Dus hoe moet ik dat eigenlijk doen, loslaten?
Mijn initiële neiging is om meer in controle en structuur te schieten dan los te laten en het te laten gebeuren. En dan is daar natuurlijk ook ‘het stemmetje in mijn hoofd’ wat anderen daar vervolgens van vinden (en van jou). Al wordt dat laatste gelukkig met de jaren wel minder doordat ik mijzelf door meditatieoefeningen geleerd heb die stemmetjes te neutraliseren en mezelf ‘vrij te laten’. Mijzelf mag zijn, in mijn gehele glorie, met alle kracht en beperkingen. En mijzelf daarin vooral niet tegenhouden door allerlei (eigen) beperkende gedachten.

‘Let it go’ van je eigen gelijk

Voor mij zit er nog een extra dimensie in ‘Let it go’. Het lijkt erop dat steeds meer mensen in de ‘bubble’ van hun ‘eigen gelijk’ leven en moeite hebben om open te staan voor ideeën van anderen. Andere meningen worden snel als ‘achterlijk’ versleten en niet meer onderzocht in beweegredenen of in begrip van de positie van de ander. Ik weet dat het lastig is uit die ‘bubble’ los te komen en open in gesprek te gaan met mensen die meningen verkondigen die haaks staan op de mijne. Nieuwsgierigheid naar de ander, zonder het direct eens te willen worden, werkt volgens mij op die manier beter dan te willen overtuigen of die mening en/of groep mensen buiten te sluiten.

Een klein voorbeeld uit mijn praktijk

Als student moest ik destijds niets van militaire dienst hebben en beroepsmilitairen dat vond ik eigenlijk nog stapje erger. Die bestonden in mijn ‘wereld’ niet en als ik er dan toch een onverhoeds tegenkwam schuwde ik geen middel om ze te ridiculiseren. Dat was meestal makkelijk omdat in mijn ‘bubble’ iedereen zo dacht. Toch heb ik nu veel waardering voor militairen die uitgezonden worden op vredesmissies. Die hun leven in waagschaal stellen voor vrede en veiligheid met kans, als ze het al overleven, op allerlei traumatische ervaringen. Bij bepaalde missies heb ik nog steeds wel vraagtekens, maar bij veel van de vredesmissies denk ik ‘wat goed dat zij daar proberen rust te creëren zodat er weer wat opgebouwd kan worden’.

Wat gebeurt er als ‘Let it go’ doorslaat?

Dat vroeg een collega met wie ik over deze blog sprak.  Op persoonlijk vlak weet ik dan dat ik eigenlijk niet meer voldoende geïnteresseerd ben om me er druk over te maken, het boeit me dan onvoldoende. Tijd om het over te dragen of over te laten aan iemand die dat wel heeft. Op collectief en maatschappelijk vlak is het veel complexer en vind ik het een lastige. Hoe ver laat je anderen groepen/stromingen gaan in hun acties/meningen die jou of anderen hun wereld nu of in de toekomst inperken. En waar ligt dan de grens? Toch denk ik dat de oplossing daar ook begint met elkaar in gesprek gaan en blijven en onderzoeken wat verbindt in plaats van de verschillen te benadrukken. Wat denk jij?

En die veteranen van ‘Let it go’ bij de Invictus games. Ze wonnen de finale na de paniekaanval en het troosten met samen zingen. Het zou zo een Disneyfilm kunnen zijn.[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/6″ el_class=”sticky” col_shadow=”box_shadow_enable:disable|shadow_horizontal:0|shadow_vertical:15|shadow_blur:50|shadow_spread:0|box_shadow_color:rgba(0%2C0%2C0%2C0.35)” col_shadow_hover=”box_shadow_enable:disable|shadow_horizontal:0|shadow_vertical:15|shadow_blur:50|shadow_spread:0|box_shadow_color:rgba(0%2C0%2C0%2C0.35)”][dfd_single_image image=”22585″ img_rounded=”50″ tutorials=””][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”20″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″][/vc_column][/vc_row]