Last Updated on januari 31, 2020 by Léon Polman
[vc_row content_alignment=”text-center” content_two_alignment=”text-left” module_animation=”” title=”Henk Pieter Bouma” subtitle=”” main_content=”” read_more=”box” more_show=”permanent” readmore_style=”read-more-1″ readmore_text=”More info” icon_type=”custom” select_icon=”dfd_icons” ic_dfd_icons=”dfd-socicon-paper” main_style=”style-2″ main_layout=”layout-2″ link=”url:https%3A%2F%2Fwww.pentascope.nl%2Fhenk-pieter-bouma|||” undefined=”” icon_image_id=”21653″ icon_size=”60″ border_radius=”30″ title_font_options=”tag:div” icon_bg_size=”60″ hover_border_radius=”60″ background_color=”#ffffff” hover_background_color=”#ffffff” content_only_hover=”” extra_features_elements_heading=”” tutorials=”” readmore_show=”” icon_number=”” icon_number_text=”” number_color=”” number_bg_color=”” icon_text=”” icon_color=”” text_icon_font_options=”” text_icon_use_google_fonts=”” text_icon_custom_fonts=”” border_color=”” hover_border_color=”” border_width=”” title_t_heading=”” use_google_fonts=”” custom_fonts=”” subtitle_t_heading=”” subtitle_font_options=”tag:div” content_t_heading=”” font_options=”” title_responsive=””][vc_column width=”3/6″][dfd_info_box title=”Joos Jacobs” subtitle=”” main_content=”” read_more=”box” icon_type=”custom” main_style=”style-2″ main_layout=”layout-2″ link=”url:https%3A%2F%2Fwww.pentascope.nl%2Fwie-zijn-wij%2Fjoos-jacobs|||” undefined=”” icon_image_id=”21636″ icon_size=”60″ border_radius=”30″ title_font_options=”tag:div” icon_bg_size=”60″ hover_border_radius=”60″ background_color=”#ffffff” hover_background_color=”#ffffff” tutorials=””][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”20″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″][vc_column_text]Een uitspraak van iemand ergens in het begin van mijn werkzame leven, toen ik trainer was. Én die ik onthouden heb en met enige regelmaat doorgeef aan anderen. Dat dwang niet helpt weet ik al lang. De uitspraak gaat niet zozeer over het dwingen van een ander, maar over mijn eigen behoefte dat een ander iets doet met wat ik aandraag. De wetenschap dat ik niet bepaal wanneer of waarvan een ander iets leert, helpt me loslaten. Maar ons vak is doordrongen van de behoefte om anderen inzichten te geven, hen anders naar de wereld te laten kijken én te ‘laten’ leren. Wat ons steeds voor de vraag stelt hoe mensen leren, wanneer ze leren en wat een ander daaraan kan bijdragen.
Hoe leer ik?
Afgelopen jaar vond ik dat ik iets te leren had. Er was niet echt een groot probleem. Ik werd 60 jaar en werk inmiddels 12 jaar voor Pentascope. Nog nooit heb ik zo lang ergens gewerkt. En ik werd ‘opeens’ overvallen door vragen: Doe ik wat ik écht wil doen, welke andere stap wil ik misschien in mijn werk nog zetten, ga ik tevreden zijn als ik over 10 jaar terugkijk? En de enorme behoefte om te willen voorkomen dat ik ergens in de komende jaren het gevoel ga krijgen dat ik ‘moet volhouden’. Dat is mijn control kant, mijn persoonlijke behoefte aan maakbaarheid.
Ik besloot om van 1 mei tot 1 september vrij te nemen. Ik had wel ideeën over deze ‘sabbatical’ en hoe ik die wilde invullen. Ik ben begonnen met twee mindmaps op mijn iPad. Een over wat ik ín mijn sabbatical wilde doen en een over wat ik ná mijn sabbatical zou willen. Lekker gestructureerd. Ik heb er niks mee gedaan.
Wandelen met drie vragen
Mijn zoon is twee jaar geleden gaan reizen omdat hij een studie had afgebroken en niet wist wat hij vervolgens wilde doen. Hij raadde mij aan om tijdens mijn vrije periode niet met allerlei vraagstukken op weg te gaan. Maar de leegte het werk te laten doen. Dat was een waardevol advies.
Het betekende – zo zit ik in elkaar – dat ik vooraf aan mijn sabbatical met mijn vragen aan de slag wilde. Dus ging ik op zoek naar een coach. Toen ik in mijn omgeving vroeg of iemand een goede coach wist, was de tegenvraag natuurlijk: ‘waar wil je dat de coaching over gaat’? Maar ik had geen heldere vraag, geen dringende kwestie en dus geen profiel voor een coach. Het volgende waardevolle advies kwam van mijn partner. Waarom ben je op zoek naar één coach, waarom niet verschillende? Van die gedachte werd ik blij. In de periode januari tot mei heb ik acht wandelingen gemaakt met verschillende mensen. Met een collega, een broer, met een goede vriend, een oud-collega en vriendin, een collega-commissaris, de directeur van een werving en selectiebureau. Met ieder van hun heb ik al wandelend door het Limburgse landschap over drie vragen gepraat: Wat zal ik blijven doen, wat zal ik niet meer doen en waar zal ik mee beginnen?
Drie gouden vragen die in veel situaties toepasbaar zijn en voor mij tot mooie gesprekken leidden. Van deze gesprekken heb ik niets opgeschreven of vastgelegd, vanuit het vertrouwen dat wat belangrijk is ergens opgeslagen wordt. Ik heb er vooral van genoten. Wat een fijne gesprekken, hoe mooi als mensen met je meedenken en wat doet samenlopen dan goed.
Loslaten
Vanaf mei begonnen mijn vier vrije maanden. En ik heb losgelaten. Uit de groepsapps. Geen mail. De ‘wat hierna’ vraag on hold gezet. Om de leegte haar werk te laten doen.
Leren en reflecteren
In september ben ik weer aan het werk gegaan bij Pentascope. En vroegen mensen mij: Wat heb je geleerd? Heb je conclusies getrokken, beslissingen genomen, blijf je bij Pentascope?
Natuurlijk heb ik een hoop geleerd. Maar het gekke is: ik weet niet wat. Kennelijk kan ik mezelf ook niet dwingen om te leren. Ik heb geen grote beslissingen genomen. Ik weet wel dat het me goed heeft gedaan. Dat ik het iedereen aanraad.
Een maand geleden kreeg ik van een kunstenares die ik had leren kennen in deze periode in Griekenland een tekst over het eiland waar zij woont. Waar haar tekst op neer kwam is dat het eiland zaadjes voor innerlijke tevredenheid en geluk plant en of die zaadjes tot bloei komen hangt af van jouw persoonlijke reis en de keuzes die je maakt.
Voor mij gaf dit de essentie van mijn leren weer. Leren door het pad te bewandelen waarin keuzes zich keer op keer voordoen en op die keuzes te reflecteren. Door te doen en daar wat van vinden, zó leer ik (denk ik nu…).
Je kunt mensen niet dwingen om te leren… en kennelijk jezelf ook niet.
Een deel van de tekst van de Griekse kunstenares.
‘…..whether the seed of inner contentment and happiness grows and blossoms, or not, relates to the personal journey of each one of us and the choices we make. The island has done its job by providing the opportunity, by helping lay the groundwork for inner growth.’
Katerina Mourati[/vc_column_text][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”40″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/6″][dfd_single_image image=”23402″ tutorials=””][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/6″][/vc_column][/vc_row]