Last Updated on september 13, 2019 by Léon Polman
[vc_row content_alignment=”text-center” content_two_alignment=”text-left” module_animation=”” title=”Henk Pieter Bouma” subtitle=”” main_content=”” read_more=”box” more_show=”permanent” readmore_style=”read-more-1″ readmore_text=”More info” icon_type=”custom” select_icon=”dfd_icons” ic_dfd_icons=”dfd-socicon-paper” main_style=”style-2″ main_layout=”layout-2″ link=”url:https%3A%2F%2Fwww.pentascope.nl%2Fhenk-pieter-bouma|||” undefined=”” icon_image_id=”21653″ icon_size=”60″ border_radius=”30″ title_font_options=”tag:div” icon_bg_size=”60″ hover_border_radius=”60″ background_color=”#ffffff” hover_background_color=”#ffffff” content_only_hover=”” extra_features_elements_heading=”” tutorials=”” readmore_show=”” icon_number=”” icon_number_text=”” number_color=”” number_bg_color=”” icon_text=”” icon_color=”” text_icon_font_options=”” text_icon_use_google_fonts=”” text_icon_custom_fonts=”” border_color=”” hover_border_color=”” border_width=”” title_t_heading=”” use_google_fonts=”” custom_fonts=”” subtitle_t_heading=”” subtitle_font_options=”tag:div” content_t_heading=”” font_options=”” title_responsive=””][vc_column width=”3/6″][dfd_info_box title=”Henk Pieter Bouma” subtitle=”” main_content=”” read_more=”box” icon_type=”custom” main_style=”style-2″ main_layout=”layout-2″ link=”url:https%3A%2F%2Fwww.pentascope.nl%2Fhenk-pieter-bouma|||” undefined=”” icon_image_id=”21653″ icon_size=”60″ border_radius=”30″ title_font_options=”tag:div” icon_bg_size=”60″ hover_border_radius=”60″ background_color=”#ffffff” hover_background_color=”#ffffff” tutorials=””][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”20″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″ tutorials=””][vc_column_text]
Recent hoorde ik het verhaal over een bijzondere ouderbijeenkomst op een basisschool. De school had deze bijeenkomst georganiseerd omdat er sprake zou zijn van pestgedrag in de klas. Tijdens de bijeenkomst werden de ouders hierover geïnformeerd en werd hen gevraagd om in groepjes na te denken over oplossingen om het pestgedrag te verminderen of nog liever te voorkomen. De sessie verliep stroef en veel ouders raakten wat geïrriteerd. Dit kwam voornamelijk omdat niemand precies het probleem begreep. Het werd niet concreet gemaakt. Hoe groot was het probleem eigenlijk? Het was voor veel ouders een verrassing om te horen dat dit speelde in de klas van hun kind. Dit verhaal deed mij denken aan de discussies rondom het Klimaatakkoord.
[/vc_column_text][dfd_spacer screen_wide_spacer_size=”40″ screen_normal_resolution=”1024″ screen_tablet_resolution=”800″ screen_mobile_resolution=”480″ tutorials=””][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/6″][dfd_single_image image=”23130″ tutorials=””][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column width=”3/6″][vc_column_text]
Draagvlak
Een rode draad van het Klimaatakkoord is draagvlak te creëren bij de burgers. Hoe gaat de Nederlandse regering mensen en organisaties verleiden om maatregelen, die beschreven staan in het Klimaatakkoord, te nemen die zorgen voor een verlaging van de CO2 uitstoot.
Tegelijkertijd lees ik in diverse berichten over het Klimaatakkoord geïrriteerde reacties: ‘Zo twijfelen veel mensen of de voorgestelde maatregelen iets gaan opleveren. Ze zijn bang dat het (te) veel geld kost. Dat er in Duitsland zelfs nog subsidie gegeven wordt om over te stappen op aardgas verwarming. Dus waarom nu beste jongetje van de klas willen zijn? Is die opwarming van de aarde niet gewoon een natuurverschijnsel? Kunnen we het überhaupt wel tegengaan? En als we al wat doen, laten we dan bij grote vervuilende bedrijven beginnen, wat maken mijn acties als mens nou voor verschil? En trouwens, ik leef al best milieuvriendelijk, ik eet al een keer per week vis…’
Ontbreken gemeenschappelijke beeld
De overeenkomst die ik zie tussen het verhaal van de school en het Klimaatakkoord is het ontbreken van een gemeenschappelijk beeld over het probleem. En dan is er ook geen gemeenschappelijk beeld over het doel en de oplossingen.
Mensen hebben zelfs vraagtekens bij het probleem: Is dit nu het echte probleem (klimaatakkoord) en ik herken het probleem niet (de school), hoe zit het nou concreet? Maar er wordt wel gevraagd om oplossingen. Dit zijn bij uitstek wicked problems waar inzet van ‘de conflictpiramide’ verhelderend kan werken.
Conflictpiramide
Even kort over de conflictpiramide of de managementtrechter. Een denkmodel dat uitblinkt in simpelheid en daardoor toepasbaar is in veel situaties. In mijn werk gebruik ik het model vaak in ontwikkeltrajecten. Het blijkt ook heel goed te werken voor organisaties die meer autonomie en ruimte willen geven aan medewerkers en minder willen sturen via de klassieke hiërarchische, top down route. Het model laat zien dat het definiëren van het probleem (of de ambitie), doel en criteria de verantwoordelijkheid zijn van het management. De oplossingen zijn het terrein van de medewerkers. De kans op conflicten of meningsverschillen is groter bij het bedenken van oplossingen dan bij het definiëren van het probleem. In de praktijk blijkt dat meningsverschillen over oplossingen sneller te overbruggen zijn dan een verschil van mening over de probleem of het doel. Dus als je het probleem splitst in doel en oplossing, daarna eerst het probleem goed definieert (als management), komen de medewerkers er bij de oplossing veel makkelijker samen uit.
En nu weer terug naar het Klimaatakkoord
De Nederlandse regering heeft probleem, doel, criteria en oplossingen beschreven in het Klimaatakkoord. Weliswaar met enige mate van participatie via de klimaattafels maar desondanks voor de meeste inwoners van Nederland een ver-van-mijn-bed-show. Ik vraag me daarom af in hoeverre het Klimaatakkoord nu kan landen en de mensen in beweging kan brengen. Of verzandt het in discussies en conflicten? Moet dan de Nederlandse regering (de overheid) de maatregelen gaan doordrukken? Met alle gevolgen van dien?
Het Klimaatakkoord is op zich een goede basis. Vooral heel zinvol voor een verdere bewustwording bij de burgers. De uitdaging is nu om lokaal het goede gesprek aan te gaan met elkaar over de duurzaamheidsproblemen in dorp en wijk, om van daaruit samen oplossingen te bedenken. De kunst is om deze goede gesprekken te organiseren en te faciliteren. Alleen via deze weg, is mijn overtuiging, zal er stap voor stap meer draagvlak komen. En naast draagvlak leveren deze lokale gesprekken en ontmoetingen ook meer verbindingen op. Het is deze bijvangst – verbindingen tussen bewoners onderling, maar ook tussen bewoners en de lokale overheid – die op de langere termijn wellicht wel meer ‘winst’ opleveren voor Nederland dan sec het ‘implementeren’ van het KlimaatAkkoord.
Wij hebben veel ervaring met deze aanpak, want implementeren is ons vak en daarbij nemen we zowel het perspectief van de probleem definitie als de uitvoering mee. Wil je meer weten over hoe wij draagvlak en verbinding organiseren?
Kom dan naar de Proeverij op 4 oktober in Den Andel:
https://www.pentascope.nl/agenda/proeverij-dialogen-dorpshuis/
[/vc_column_text][/vc_column][vc_column width=”1/6″][/vc_column][vc_column width=”2/6″][/vc_column][/vc_row]