Bestaat er iets als meerdere prioriteiten?

Op het moment van schrijven ben ik het boek Essentialisme van Greg McKeown aan het lezen. Een boek dat je uitdaagt om na te denken over wat écht belangrijk is. De auteur legt uit dat een essentialist niet elk probleem probeert op te lossen, maar op het juiste moment de juiste dingen probeert te doen.

Prioriteit(en)?

Er zijn talloze productiviteitsboeken geschreven die schrijven hoe je meer gedaan kunt krijgen in dezelfde tijd. Ik zie in organisaties (en bij mezelf) vaak ook die overtuiging: ‘Als we maar de juiste tools gebruiken, de agile methode goed inzetten en hard genoeg werken, krijgen we alles voor elkaar.’ Het leidt onder andere tot werkoverleggen waar op de agenda PRIO-1, PRIO-2, PRIO-3, PRIO-4 en zelfs PRIO-5 staan.

McKeown schrijft dat het woord prioriteit is ontstaan in de vijftiende eeuw en alleen bestond in enkelvoud. Het betekende: ‘het allereerste ding’. Pas in de twintigste eeuw werd er meervoud van gemaakt en dachten we blijkbaar dat we meerdere ‘allereerste dingen’ konden hebben.

Minder doen om meer gedaan te krijgen

Mijn collega Eef Nibbelink schreef eerder al in haar blog dat we de neiging hebben om dingen op te lossen door méér elementen toe te voegen om tot verbetering te komen. Nieuwe processen, tools, methodieken om tóch die 5 prioriteiten allemaal aandacht te kunnen geven.

Ze daagt ons dan ook uit om in te zetten op een subtractieve oplossing (de kunst van het weglaten). Dit betekent dat je op zoek moet naar de essentie en niets anders kan dan keuzes maken. In plaats van 5 prioriteiten moet je durven kiezen voor dat ene allereerste ding. Ook McKeown stelt dat je door minder te doen juist meer gedaan kunt krijgen.

En mijn collega’s dan?

Onze drukke werkweek wordt voor een gedeelte veroorzaakt door het willen klaarstaan voor onze collega’s. Op verzoek schuiven we toch aan bij die vergadering, helpen wij bij dat project en kijken we mee met dat voorstel.

De keuze om dit soms niet meer te doen kan lastig zijn. Want wat zullen mijn collega’s vinden als ik ineens ‘nee’ zeg tegen sommige verzoeken? Zijn ze dan teleurgesteld?

Een spannende email…

Begin 2021 had ik een soortgelijke ervaring. Naast mijn werk bij Pentascope heb ik een sociale onderneming: Green Side. Met Green Side maken we onder andere duurzame notitieboeken van enkelzijdig bedrukt papier. Ik merkte door de drukte bij Pentascope dat ik steeds minder kon werken aan Green Side. Daarom had ik besloten om de vrijdag te reserveren hiervoor. Ik zou op vrijdag één duidelijke prioriteit hebben. Ik hoefde het alleen nog maar te communiceren…

In mijn hoofd maakte ik het heel groot. Wat zouden mijn collega’s denken? Zouden ze me minder inzetten op opdrachten? Zouden ze het gevoel hebben dat ik binnenkort het bedrijf ga verlaten? Et cetera, et cetera.

Na lang twijfelen besloot ik mijn zorgvuldig geschreven email te versturen. Binnen 5 minuten bleken mijn zorgen volledig ongegrond te zijn. Succeswensen en complimenten voor mijn keuze stroomden mijn inbox binnen. Sindsdien is het een duidelijk kader voor mij en mijn collega’s.

McKeown beschrijft ook talloze voorbeelden van professionals die durven te focussen door op het juiste moment de juiste dingen te doen, met als resultaat dat hun bijdrage alleen maar meer gerespecteerd wordt.

Jouw prioriteit

Wat is op dit moment jouw prioriteit (enkelvoud)? En wat kun je komende week schrappen om hier meer aandacht aan te geven?

Ik ben heel benieuwd!