Auteur: Engbert Breuker

Meten is weten. Zo ben ik opgevoed. En dan ga je leven…

Vrede op aarde. De mensen die mij kennen weten dat ik dit al jaren roep en dat het beschreven staat in ‘Een boek over wereldvrede’ van Erica Pierik. Eerst leek 2025 nog ver in de toekomst. Toen kwam ik nog weg met: ’t zou kunnen… Maar nu met alle crisissen en oorlogen lijkt het verder… Lees verder Mijn nieuwjaarswens: Vrede op Aarde

(Als ze mij niet goed passen… Of toch wel?)                         Heb jij dat ook dat je rond en in je vakantie nadenkt wat er de komende tijd anders of beter moet? Ik wel, en ook rond de kerst speelt die vraag vaak. Dat anderen dat ook hebben merk ik altijd als mensen mij rond of… Lees verder Ik houd (ook) niet van veranderingen…

Iedere keer dat er weer nieuwe colleges van Burgemeester & Wethouders worden gepresenteerd, komt de herinnering naar boven dat ik ooit gepolst werd voor die functie in de gemeente Groningen. Ik had toen een ‘sollicitatiegesprek’ met de beroemde Groningse wethouder Ypke Gietema over wat mijn prioriteiten waren. Deze Ypke Gietema was een fenomeen in Groningen… Lees verder Prioriteiten? Heb ik niet!

Je zou kunnen denken dat deze column iets met Rusland en de sancties te maken heeft. Nee dus, dit gaat over ons eigen oligarch-gedrag; de makke van de marktwerking die in toenemende mate zich uit in (onbedoeld) hufterig gedrag. Misschien wel mede de oorzaak van de shit waar Europa nu inzit. Want weet je nog?… Lees verder Oligarchen en Tupperware 2.0

Hoe ouder ik word, hoe minder ik weet. Al enige tijd weet ik dit zeker. Vroeger (ja, sorry ik ben inmiddels een wat ouder mens) heb ik veel kennis vergaard door studies en workshops te volgen en eigenlijk doe ik dat nog steeds. Deze kennis mix ik dan met oude kennis en soms komen daar… Lees verder De slimste mens – of het zalige niet kunnen of weten